English
ไทย
Get this item with
โชคชะตาที่ได้แต่จำยอม ชีวิตที่รันทด จากตำแหน่งสูงสุดชายาอ๋องของนาง จำต้องหย่าร้างและกลายเป็นอนุภรรยาที่ไร้ความหมายในสายตาของสวีจิ้น ทุกค่ำคืนที่ปราศจากความรักความเห็นใจ ฟู่หรงได้แต่อดทนใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ การกลับมาอีกชาติในครั้งนี้ของนาง จะไม่มีวันซ้ำรอยเดิมอีกเด็ดขาด
- ทันใดนั้นหน้าประตูพลันมีเสียงฝีเท้าดังขึ้นคล้ายกับต้องการให้นางรู้
วินาทีนั้น วิญญาณฟู่หรงแทบลอยออกจากร่าง กอดผ้าห่มหลบอยู่ที่มุมเตียง เงยหน้าร้องไห้
“ท่านอ๋องอย่าฆ่าข้า… ”
- กลับเห็นคนชุดดำคนหนึ่งยืนหันหลังให้นางอยู่ที่หน้าประตู เขาเอ่ยเสียงต่ำ
“คุณหนูสามไม่ต้องตื่นตกใจ ผู้แซ่สวี่ได้รับคำสั่งจากท่านอ๋องมาถ่ายทอดคำพูดให้คุณหนู”
ในเมื่อไม่ได้มาเอาชีวิตนาง ฟู่หรงก็ไม่กลัวมากมายแล้ว ถามอย่างสงสัย
“คำพูดอะไรหรือ”
- “ท่านอ๋องกล่าวว่าในเมื่อคุณหนูสามเห็นว่าท่านอ๋องดุร้ายอำมหิต เขาก็ไม่ชอบบังคับคน ขอให้คุณหนูสามคืนป้ายหยกที่ท่านอ๋องเคยมอบให้ด้วย คำพูดที่ท่านอ๋องกล่าวไว้ตอนส่งป้ายหยกให้ก็ขอให้คุณหนูสามลืมไปให้หมดสิ้น นับจากนี้ต่างเป็นคนแปลกหน้า ไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอีก” สวี่เจียเอ่ยเสียงเรียบ
- ฟู่หรงอึ้งไป ผ่านไปเนิ่นนานจึงเอ่ย
“ท่านอ๋องกล่าวเช่นนี้จริงหรือ”
นางไม่ได้ฝันไปใช่หรือไม่
- น้ำเสียงของนางสั่นสะท้าน สวี่เจียเข้าใจผิดว่านางร้องไห้จากความเสียใจสุดซึ้ง เขาก็รู้สึกปวดใจเล็กน้อย
“ทุกคำล้วนเป็นจริงไม่ตกหล่นเลยสักคำ ผู้แซ่สวี่จะไปรอนอกประตู ขอให้คุณหนูสามรีบหาป้ายหยกมา ผู้แซ่สวี่จะได้กลับไปรายงานได้อย่างรวดเร็ว”
